Rozdział 13 Nigdy nie mów nigdy!

Nagle usłyszałem krzyk jakieś dziewczyny. Zacząłem biegnąć w tamtą stronę. Zobaczyłem tam Kim leżącą na ziemi.

- Co się stało? Pomogę ci wstać!

- Nie twoja sprawa! Dam sobie radę!

Dziewczyna chciała wstać jednak nie mogła. 

- Kim nie wygłupiaj się! Prze ciesz widzę że coś sobie zrobiłaś w nogę.

Po tych słowach wziąłem dziewczynę na ręce.

- Puszczaj mnie!

- Nie ma mowy! Kim to wszystko co mówiła Barbara to kłamstwo! Ja nic nie czuje do Katy! Ja po prostu nie wiedziałem o co chodzi! Dopiero kiedy wybiegłaś ze szkoły Barbara mi powiedziała nie wszystko, a potem Williams do mnie zadzwonił i powiedział jak Barbara cie okropnie potraktowała.

- Jej słowa mnie nie bolała! Już jestem przyzwyczajona do takiego traktowania! Zabolał mnie to że możesz mnie nie kochać!

- Kim uwierz mi ja  cię kocham!

- Wierzę!- po tych słowach dziewczyna dała mi buziaka w policzek i uroczo się do mnie uśmiechnęła

- To co się stał że krzyknęłaś i leżałaś na ziemi? 

- Jak szłam to się przewróciłam i zrobiłam sobie coś w nogę boli mnie. Gdzie mnie niesiesz?

- Uważaj bo następnym razem zrobisz sobie krzywdę! Niosę cię do siebie.

- Do domu?

- Tak.

- Nie Jack. Co twoi rodzice powiedzą na to że nie ma cię w szkole!

- Moich rodziców nie ma w domu. Jest tylko Marta.

- Kto to?

- Moja pomoc domowa. Ale dla mnie jest jak rodzina. Znam ja od dziecka jest jak by to powiedzieć moją najlepszą przyjaciółką wie o mnie wszystko.

- To fajnie że masz taką przyjaciółkę.

- O właśnie jesteśmy.

- Ty chyba żartujesz mieszkasz tu?

- Tak. Bardzo blisko Williamsa.

KIM

Nie wiedziałam że Jack mieszka w wili. Weszliśmy do środka. Dom był na prawdę śliczny,

- Jack postawisz mnie na ziemie?

- Nie bo boli cie noga!

- Jack co ty nie w szkole?- powiedziała pewna kobieta 

- Marta dzisiaj nie mogłem być w szkolę.

- Niech ci będzie, ale rodzice nie będą szczęśliwi.

- Jeśli to ich w ogóle zainteresuje. Marta poznaj Kim. Kim to jest Marta.

- Miło mi cie poznać Kim. Jesteś pierwszą dziewczyna jaką Jack sprowadził do domu.

- Wzajemnie.

- Coś ci się stało że Jack trzyma cię na rękach?

- Przewróciłam się i boli mnie noga, a on nie chce mnie postawić na ziemię.

- Bo ty jesteś moja królowa.

- Nie gadaj takich głupot.

- To nie jest głupota.- po tych słowach chłopak dał mi buziaka 

Zaniósł mnie do swojego pokoju i położył mnie na łóżku.

- Jack nie wygłupiaj się. Nie chce leżeć!

- Kim zobaczę tylko twoją stopę co z nią.

- No dobra jak musisz.

- Twoja kostka jest spuchnięta. Zaraz zrobię ci okład!

- Jack nie przesadzaj!

- Nie przesadzam! 

Po tych słowach  dałam mu zrobić ten okład. Leżałam z nim około godziny. Po tym chłopak ściągnął mi go.

- Poruszaj nogą.

- Naprawdę teraz mnie nie boli. Dzięki- po tych słowach pocałował chłopaka 

- No to co teraz robimy?

- Może coś zjemy?

- Dobra ale zarośmy Nicka.

- No i znowu on!

- Jack proszę cie pogódź się z nim proszę.

- Kim ja nigdy się z nim nie pogodzę!

- Nigdy nie mów nigdy!

                                                                       ***

Zadzwonił dzwonek do drzwi. Otworzyłam ja dlatego że Jack mnie o to poprosił.

- Hej Nick.

- Hej Kim. Nie wiem co ja tu robię!

- Wszystko będzie dobrze!

Obiad minął  bardzo miło i śmiesznie. Była wręcz zdziwiona  bo Nick i Jack ze sobą rozmawiali jak by byli najlepszymi  przyjaciółmi.

- No widzicie jak miło czas na zleciał. Może pogodzicie się?

- Kim ma rację. To co było to było minęły już 2 lata. Czas w końcu zapomnieć. Przepraszam cie za wszystko.

W tym momencie Jack wyciągnął rękę w stronę Nicka...

Hej jak wam się podoba rozdział? Czy Nick zapomni w wszystkim i  poda rękę Jackowi ? Jak myślicie? Dziękuje wszystkim za komentarze :) KOCHAM WAS MOCNO! <3